Historia parafii

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
Share on print

Rozpoczęła się jesienią 1980 roku od salki katechetycznej i drewnianej kaplicy, w której na początku roku szkolnego 1980/81 odprawiono pierwszą Mszę Św. Wtedy to również rozpoczęto kopanie fundamentów pod budowę kościoła i plebanii.

Projektantami wybrano dr. inż. Michała Sandowicza oraz konstruktora mgr inż. Romana Świątka. Ksiądz Prymas Kardynał Józef Glemp erygował parafię Św. Jerzego w dekanacie rembertowskim pierwszego czerwca 1984 r.

Pierwszym proboszczem oraz budowniczym kościoła i plebanii został mianowany dekretem z dnia 16 listopada 1985 ks. Jerzy Misterski.

Na terenie parafii jest pomnik ku czci rozstrzelanych 11 harcerzy z Zielonki przez hitlerowców 11 listopada 1939 roku. Pomnikiem tym opiekują się harcerze, Urząd Miasta oraz przedsiębiorstwa mieszczące się w sąsiedztwie.

Plac pod budowę kościoła i krzyż przeniesiony z parafii macierzystej w Zielonce, poświęcił bp Jerzy Modzelewski 04.10.1980 r.

Kościół zbudowano w latach 1980 – 2000. Kamień węgielny wyjęty z bazyliki Św. Jana w Warszawie wmurował i poświęcił bp Jerzy Modzelewski 21 września 1985 r., święcąc jednocześnie mury budynku sakralnego. Konsekracji świątyni dokonał bp Kazimierz Romaniuk 28.10.2001 r. Uroczystość tę poprzedziły misje parafialne prowadzone przez księży salezjanów.

Wybudowano świątynię murowaną, okrągłą w stylu współczesnym, dwupoziomową, krytą dachówką bitumiczną z 44 metrową żelbetonową wieżą zwieńczoną stalowym krzyżem. W prezbiterium wzniesionym o trzy stopnie nad poziom nawy dominuje tabernakulum wyłożone pozłoconymi blachami, zamknięte mosiężną pozłacaną kratą. Nad tabernaculum znajduje się drewniane pozłacane cyborium z obrazem Wieczerzy Pańskiej. Główny witraż okienny przedstawia Św. Jerzego patrona parafii. Na tylnej ścianie kościoła umieszczono olejne obrazy drogi krzyżowej wykonane przez malarza z Zielonki Marka Wysockiego. Wiernych zwołują trzy dzwony umieszczone w wieży, a odlane w Węgrowie: Wiara, Nadzieja, Miłość.

Do parafii należy ponad 5500 osób. Duża część z nich to zawodowi wojskowi, ich rodziny oraz cywilni pracownicy wojska. Większa część parafian mieszka w domkach jednorodzinnych, to prywatni rzemieślnicy, renciści i pracownicy pracujący w pobliskiej Warszawie. Na terenie parafii mieszka 10 rodzin świadków Jehowy.

Od chwili powstania parafii do 1 lipca 2002 roku proboszczem był ks. Jerzy Misterski. Pomagali mu najpierw księża rezydenci: Bogusław Płatwa, Mirosław Konopka, Stanisław Budzyński.

W 1996 roku rozpoczął swoją posługę pierwszy wikariusz parafii ks. Jacek Turek.

Choćby człowiek unurzany był w błocie, nie musi być brudny, tak jak Kościół unurzany w błocie dziejów, nie przestaje być święty. Jeden święty (...) Kościół (...), w którym wzrasta razem pszenica i kąkol. Kościół złożony z grzeszników (...), nie przestaje być Kościołem świętym, bo ma on moc zamienić celników na apostołów, wszetecznice na święte Magdaleny.

Zastanówcie się dobrze, bracia, nad tymi sprawami i uważajcie, abyście nie zaniedbali siebie, bo do wielkich niebezpieczeństw prowadzą nas zaniedbania w rzeczach małych.

Historia parafii

Share on facebook
Share on twitter
Share on email
Share on print

Choćby człowiek unurzany był w błocie, nie musi być brudny, tak jak Kościół unurzany w błocie dziejów, nie przestaje być święty. Jeden święty (...) Kościół (...), w którym wzrasta razem pszenica i kąkol. Kościół złożony z grzeszników (...), nie przestaje być Kościołem świętym, bo ma on moc zamienić celników na apostołów, wszetecznice na święte Magdaleny.

Zastanówcie się dobrze, bracia, nad tymi sprawami i uważajcie, abyście nie zaniedbali siebie, bo do wielkich niebezpieczeństw prowadzą nas zaniedbania w rzeczach małych.