Preambuła statutów Rad Parafialnych

W Liście św. Pawła do Koryntian czytamy: „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak
też jest i z Chrystusem (1 Kor 12,12, tłum. Biblia Warszawsko-Praska, oprac. Bp. K. Romaniuk). W Kościele, który jest Ciałem Chrystusa istnieje różnorodność zadań i funkcji, a jeden Duch rozdziela swoje rozmaite dary stosownie do bogactwa i potrzeb posługiwania, ku pożytkowi Kościoła. Te cenne i pełne prawdy słowa domagają się nieustannej realizacji i przełożenia na nasze codzienne, chrześcijańskie życie, szczególnie w czasie, w którym Pan daje nam żyć oraz świadczyć o Jego miłości i obecności. Szczególnym miejscem realizowania Królestwa Bożego i żywego świadectwa wiary jest parafia, gdzie na mocy sakramentu chrztu każdy wierny zostaje ustanowiony dla budowania całego Ciała, a jednocześnie cały Lud Boży, we wzajemnej współodpowiedzialności swoich członków, uczestniczy w misji Kościoła – rozeznaje w historii znaki czasu, oddaje się gorliwie głoszeniu Ewangelii i staje się świadkiem Chrystusowego Królestwa.
(…)
Odpowiadając zatem na dynamicznie zmieniające się okoliczności życia społecznego
i kościelnego, jak również chcąc być wiernym dokumentom Kościoła katolickiego (Kodeks Prawa Kanonicznego 212 § 3, 228 § 2, 536, 537 oraz I Synod Diecezji Warszawsko-Praskiej z 2000 roku. Kan. 136) niniejszym zatwierdzam nowe Statuty Parafialnych Rad Duszpasterskich i Parafialnych Rad Ekonomicznych.

Z Preambuły Statutów

Pełny tekst statutów

Choćby człowiek unurzany był w błocie, nie musi być brudny, tak jak Kościół unurzany w błocie dziejów, nie przestaje być święty. Jeden święty (...) Kościół (...), w którym wzrasta razem pszenica i kąkol. Kościół złożony z grzeszników (...), nie przestaje być Kościołem świętym, bo ma on moc zamienić celników na apostołów, wszetecznice na święte Magdaleny.

Zastanówcie się dobrze, bracia, nad tymi sprawami i uważajcie, abyście nie zaniedbali siebie, bo do wielkich niebezpieczeństw prowadzą nas zaniedbania w rzeczach małych.

Preambuła statutów Rad Parafialnych

W Liście św. Pawła do Koryntian czytamy: „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak
też jest i z Chrystusem (1 Kor 12,12, tłum. Biblia Warszawsko-Praska, oprac. Bp. K. Romaniuk). W Kościele, który jest Ciałem Chrystusa istnieje różnorodność zadań i funkcji, a jeden Duch rozdziela swoje rozmaite dary stosownie do bogactwa i potrzeb posługiwania, ku pożytkowi Kościoła. Te cenne i pełne prawdy słowa domagają się nieustannej realizacji i przełożenia na nasze codzienne, chrześcijańskie życie, szczególnie w czasie, w którym Pan daje nam żyć oraz świadczyć o Jego miłości i obecności. Szczególnym miejscem realizowania Królestwa Bożego i żywego świadectwa wiary jest parafia, gdzie na mocy sakramentu chrztu każdy wierny zostaje ustanowiony dla budowania całego Ciała, a jednocześnie cały Lud Boży, we wzajemnej współodpowiedzialności swoich członków, uczestniczy w misji Kościoła – rozeznaje w historii znaki czasu, oddaje się gorliwie głoszeniu Ewangelii i staje się świadkiem Chrystusowego Królestwa.
(…)
Odpowiadając zatem na dynamicznie zmieniające się okoliczności życia społecznego
i kościelnego, jak również chcąc być wiernym dokumentom Kościoła katolickiego (Kodeks Prawa Kanonicznego 212 § 3, 228 § 2, 536, 537 oraz I Synod Diecezji Warszawsko-Praskiej z 2000 roku. Kan. 136) niniejszym zatwierdzam nowe Statuty Parafialnych Rad Duszpasterskich i Parafialnych Rad Ekonomicznych.

Z Preambuły Statutów

Pełny tekst statutów

Choćby człowiek unurzany był w błocie, nie musi być brudny, tak jak Kościół unurzany w błocie dziejów, nie przestaje być święty. Jeden święty (...) Kościół (...), w którym wzrasta razem pszenica i kąkol. Kościół złożony z grzeszników (...), nie przestaje być Kościołem świętym, bo ma on moc zamienić celników na apostołów, wszetecznice na święte Magdaleny.

Zastanówcie się dobrze, bracia, nad tymi sprawami i uważajcie, abyście nie zaniedbali siebie, bo do wielkich niebezpieczeństw prowadzą nas zaniedbania w rzeczach małych.