Spotkania: Jest 15 róż. Należą do nich tak kobiety jak i mężczyźni. Spotkania zawsze w pierwszą niedzielę miesiąca po Mszy Św. po 12:00

Opiekun: ks. Jerzy Misterski

Historia Ruchu: „Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka w człowieka, …jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami dala Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca” (Jan Paweł II).

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotą modlitewną jest Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. „Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Każda z osób zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec.

Nieodmówienie tajemnicy nie jest grzechem, a utratą zasługi. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała: „Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością.” Kilka lat później dodała: „Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata”.

Ojciec Święty (16 października 2002) w liście apostolskim zatytułowanym Rosarium Yirginis Mariae, wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, które uwzględniają lata publicznej działalności Pan Jezusa. Jan Paweł II dokonał tego uzupełnienia, aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii.

Wprowadzenie do Wspólnoty Żywego Różańca dokonuje się przez wpisanie wstępującego do Parafialnej Księgi Żywego Różańca i wydanie legitymacji.

Obowiązki Członków Żywego Różańca 1. Codzienne odmawianie jednej tajemnicy Różańca św. połączone z rozważaniem przydzielonej na dany miesiąc Tajemnicy. 2. Uczestniczenie w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych, połączonych z Mszą św. w intencji żyjących i zmarłych członków Żywego Różańca i zmianą Tajemnic Różańcowych. 3. Częsty udział w życiu sakramentalnym oraz pogłębianie swojej wiary i wiedzy religijnej. 4. Szerzenie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską. 5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła. 6. W miarę możliwości wspomaganie ubogich oraz udział w pogrzebach zmarłych członków Wspólnoty Różańcowej.

Odpusty Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie: 1. w dniu przyjęcia do Żywego Różańca 2. w dniu Narodzenia Pana Jezusa (25 XII) 3. w dniu Ofiarowania Pańskiego (2 II) 4. w dniu Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III) 5. w dniu Zmartwychwstania Pańskiego 6. w dniu Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII) 7. w święto Królowej Różańca Świętego (7 X) 8. w święto Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII)